من در طی بیست و شش سال پرداختن به پیشه ی روانپزشکی و دریافت تیتر دانشیاری در آموزش آن در ایران با افراد بسیاری که از مشکلات رفتاری، شناختی، هیجانی، معنوی، و روابط بین فردی رنج می بردند روبرو شدم. در این سالهای پربارِ کمک به مراجعین و آموزش گرفتاریهای بیمارگونه ی ذهن آدمی به دانشجویان پزشکی و دستیاران روانپزشکی، دریافتم که وضعیت مشکل زای هر فرد مختص به خود اوست و به اصطلاح منحصر به فرد است چرا که طبیعت و نوع پرورش و در نتیجه ویژگی های (صفات) هر فرد منحصر به خود اوست. من باور دارم که، صرف نظر از بیماریهای مشخص و شدید روانپزشکی، هیچ کس بهتر از خود فرد مشکلات منحصر به فرد خود را نمیشناسد و راه حلهای آنها را ندارد.

همچنین من، مانند بسیاری از همکارانم دریافتم که تعداد قابل توجهی از مراجعینم با وجودی که از جنبه ی عملکردی در سطح نسبتا طبیعی قرار داشتند، تمایل شدیدی برای ارتقای کیفی تجربیات معمول زندگی خود داشتند. برای من، شناسایی این تعداد زیاد از کسانی که بدنبال خوشنودی فردی بودند،همواره سبب این پرسش بود که چگونه روانپزشکی و روانشناسی میتوانند برای کمک به این گروه بکار گرفته شوند. پاسخ "مربیگری زندگی"، برگرفته از شاخه ی روانشناسی مثبت بود.

روانشناسی مثبت از روندهای شناختی –رفتاری استفاده کرده و بسیاری از فرضیه هایی که روانشناسی انسانگرا بر آن تأکید دارد را به خدمت میگیرد. این یک نگرش غیر مکانیکی و نگاهی از زاویه ی "امکان" به جای "بیماری" بعنوان روش اساسی رسیدگی به مراجعین است. اصطلاح "روانشناسی مثبت"، آن گونه که بوسیله ی مارتین سلیگمن در سخنرانیش تحت عنوان "بازسازی توانایی انسان: مأموریت فراموش شده ی روانشناسی" معرفی شده، شاخه ای بازسازی شده از علم روانشناسی است که بر شناسایی و بازسازی مثبت ترین کیفیات فردی: خوش بینی، شجاعت، اخلاق کاری، آینده نگری، مهارتهای بین فردی، توانایی لذت بردن و بینش پیدا کردن، و مسئولیت پذیری اجتماعی تأکید دارد.

در "مربیگری زندگی" تکیه و تمرکز بر روی مراجع بعنوان طراح و خالق اصلی زندگی خودش می باشد. از این دیدگاه، مراجع به چشم متخصص در امور زندگی خود نگاه می شود و باور بر این است که او برای بدست گرفتن سررشته ی زندگی خود، به اندازه ی لازم، شایسته، توانمند، خلاق، و کاردان است. مربی اما در این میان تنها در روند مربیگری خبره و متخصص است. این بدان معنی است که وظیفه ی مربی هدایت مراجع است به سمت و سویی که: "چیزی را که میخواهد به آن برسد کشف و روشن و شفاف ساخته و در مسیر آن قرار گیرد، خود-آشکارسازیِ مراجع را تشویق، و بروز ایده ها و راهکارها از طرف وی را تسهیل کند، و همچنین مراجع را مسئول و پاسخگو نگه دارد. مربی استعداد درخشان هر مراجع و نیروی فردی او برای یافتن راه حل های خود را با عرضه نمودن حمایت، پاسخگویی، و توجه بی قید و شرط شناسایی می کند.

من پس از آنکه در دوره ی عملی شش ماهه "کالج رودز" در ونکوور کانادا در این زمینه آموزش دیدم تصمیم گرفتم این حرفه ی شگفت انگیز را دنبال کنم. باور دارم که پرداختن به این حرفه در راستای ارزشهای من بوده و راهیست برای بکارگیری تجربیات قابل توجه ام در روانپزشکی.

شما هم اگر به دنبال ارتقاء کیفیت زندگی خود هستید، برای تماس با من تردید نکنید چرا که من میتوانم در این مسیر شما را از نوعی همراهی حرفه ای بهره مند نمایم.

Refrence:
Williams P., Mendez D.S; Becoming a Professional Life Coach; 2nd Edition; W.W. Norton & Company, New York . London; 2019.